آرسنال از تساوی لیورپول صدرنشین لیگ برتر در مقابل نیوکاسل بهره برد و چهارشنبه شب در پایتخت به مصاف منچستریونایتد رفت.

این شکست شتابی را که یونایتد تحت هدایت سرمربی جدید روبن آموریم ایجاد کرده بود متوقف کرد.

وقتی به آمار قبل از بازی برای بازی نگاه می‌کنیم، خوانش تاسف‌آور شد.

یونایتد تنها دو بار از 18 دیدار اخیر خود در لندن را برده بود و هر دوی آن ها برابر فولام بود.

میکل آرتتا نیز کمی معمای یونایتد است، زیرا تنها یکی از 9 بازی لیگ مقابل آنها را با 67 درصد برد شکست داده است.

پرتاب آن پانصدمین بازی آرسنال در امارات بود و شکاف ظاهری بین دو طرف وجود داشت و من اعتراف می کنم، من دقیقاً از چشم انداز امارات در چهارشنبه مرطوب دسامبر مشتاق نبودم.

در زمان افت ترکیب، روبن آموریم شش تغییر ایجاد کرده بود و تایرل مالاسیا را موظف کرد که در اولین حضورش در لیگ برتر از می 2023، بوکایو ساکا را ساکت نگه دارد.

هری مگوایر، مانوئل اوگارته، الخاندرو گارناچو، میسون ماونت و راسموس هوجلوند نیز از ابتدا به خدمت سربازی درآمدند.

میزبان در همان ابتدا توپ را در پشت دروازه داشت اما به درستی آفساید نشان داده شد – و آنها باید در 8 دقیقه گل اول را می گرفتند اما توماس پارتی به شانه خود ضربه زد در حالی که یک اتصال تمیز می توانست بن بست را از بین ببرد.

این نشانه شومی از چیزهای آینده بود.

با این حال، مگوایر به سرعت در سه خط دفاعی جای گرفت و توپ را مانند یک تک تیرانداز بالای درخت به اطراف اسپری کرد و یونایتد صاحب توپ اولیه شد، البته بدون تهدید زیاد.

یک کرنر دیگر باعث عرق کردن من شد، اما یونایتد از نظر شکلی محکم به نظر می رسید، حتی زمانی که توپ از روی شانه مالاسیا افتاد و ساکا تهدید کرد که بهار پاک می شود.

از گوشه ای که به صورت مثبت چکه می کردم، شوت اولکساندر زینچنکو قبل از اینکه گابریل مارتینلی با فاصله زیاد به بیرون برود، مهار شد.

منبع:thesportsnewsblitz